o gecelerden birinde bir soğuk, bir kendi halinde bir mağlup, bir dargın, bir kızgın kız sabaha yaklaştıkça azalan rüyalarında gecelerin uzayıp günlerin azaldığı hazar denizi’ne gün doğan saatlerde gökyüzündeki hilalin azaldığı düşlerin gerçeğe yakınsadığı noktadadır

azalan mutluluklar yaşadığımız her defasında azalan sevgilerle bir başkasına aşık olduğumuz her yeni gün doğumunda, ömrümüzden azalan azalarak kaybolan odadaki karanlık gizem’inden hiçbir şey kaybetmeyen gecede bahane değilken unutmalara sana dair ne varsa bende azalan bir bir hasretine eklenir azalarak… ahmet alp balkan / 6 nisan 2011 — ankara