Irvin D. Yalom’un yakın zamanda okuduğum muhteşem kitabından birkaç altını çizdiğim nokta, unutmamak adına.

“Ümitsizlik farkındalık adına ödenen bir bedeldir.”

“Ruhunda sükunete kavuşmak ve mutlu olmak isteyen insanlar inanmalı ve iman etmelidir, ama hakikatin peşindeki insanlar iç huzurundan feragat edip yaşamlarını bu sorgulamaya adamak zorundadırlar.”

“[…] Artık yaşamınızı kabul etmek ve şu sözleri söylemek zorundasınız: ‘İşte seçimimi yaptım!’ İnsan ruhu, yaptığı seçimlerle belirlenir.”

“Kimler daha emniyette, kimler daha rahat, kimler sonsuza dek mutludur? Ben size cevabı söyleyeyim: Yalnızca sığ zihini olanlar, yani sıradan insanlar ve çocuklar.

— […] Hedefler mi? Hedefler kültürün içindedir, siz onlari solursunuz.[…] — Ama bunlar sizin işinize yaramamış.[…] Siz bu yaşamda daha ötelere bakabildiniz. Yanlış hedeflere ulaşmanın boşuna olduğunu, yeni yanlış hedefler belirlemenin de boşuna olduğunu gördünüz. Sıfırı sıfırla bin kez de çarpsanız yine sıfır elde edersiniz!

“Zaman durdurulamaz: Bu bizim sırtımızdaki en büyük yük. Ve en büyük mücadelemiz bu yüke rağmen yaşayabilmek.”

“Bizler arzu edilenden ziyade arzu etmeye aşığızdır.”

“Bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum.”

“İnsan güzel bir tenin altındaki çirkinliği görmemek icin gözlerini kör etmeden bir kadını sevemez; derinin altında kan, damarlar, yağ, sümük, dışkı; bu fizyolojik iğrençlikleri görmez. Aşık insan kendi gözlerini çıkarmalı, gerçeklerden feragat etmelidir.”

“Gözlenmeyen bir etkinliğin anlamı var mıdır?”

“Doğru zamanda öl! Yaşarken yaşayın! İnsan yaşamını tamamlayıp öldüğü zaman ölüm, taşıdığı dehşeti yitirir! İnsan doğru zamanda yaşamazsa asla doğru zamanda ölemez.”

— Şu anda hoşuma giden tek şey, Friedrich, başkalarına karşı ödevlerimin hepsini yerine getirmiş olmam. — Ödev mi? Ödevleriniz, koşulsuz özgürlük arayışınız ve kendinize olan sevginizin yerine geçebilecek kadar önemli mi? […]

“Yine de en çok çiy damlası, en sessiz gecede düşer, biliyorum.”

“Bir yaratıcı olmaya ve ortaya yeni yaratıcılar meydana getirmeye hazır değilsen çocuk yapma. İhtiyaç için çocuk doğurmak yanlış bir şey, yalnızlığını hafifletmek için çocuğu kullanmak yanlış, insanın kendine benzer bir kopya çıkarmayı amaç edinmesi yanlış. Tohumlarını geleceğe doğru kusarak ölümsüzlüğü araması yanlış […]”

“Hiçbir şey, her şey demektir! Güçlenmek istiyorsan önce köklerini hiçliğin derinlerine gömmeli ve en yalnız yalnızlığınla yüz yüze gelmeyi öğrenmelisin.”

“Eğer kendi yalnızlığımızı kucaklayamazsak, inzivaya karşı kalkan olarak başka birini kullanırız. Yalnızca bir kartal gibi yaşayabilen insan –kimsenin seni seyretmesine ihtiyaç duymadan– başka birine sevgisini verebilir […]”